احتمال دارد ستاره‌شناسان منبع سیگنال «واو!» (!Wow) را یافته باشند، موج رادیویی مرموزی از فضا که منشأ آن به باور برخی ممکن است از یک سیاره بیگانه بوده باشد.
این سیگنال - یک فوران رادیویی ۷۲ ثانیه‌ای که ۲۰ برابر از گسیل‌های پس‌زمینه‌ای خود قدرتمندتر بود – برای نخستین بار در سال ۱۹۷۷ شناسایی شد و کمی بیش از یک دقیقه متوقف شد، زیرا این طولانی‌ترین مدت زمانی بود که تلسکوپ رادیویی «بیگ ایر» (Big Ear) توانایی [ثبت] و رصد آن را داشت. دانشمندان بر این باورند که به احتمال زیاد این سیگنال بیشتر طول کشیده است.
«جری آر اهمان» ستاره‌شناسی بود که توجهش به یک موج مرموز بر روی نسخه چاپی [امواج ثبت شده] جلب شد، دور آن دایره کشید و کنار آن نوشت «واو!» (!Wow). این موج، از آن زمان تاکنون، به یکی از موضوع‌های اصلی علاقه‌مندی در جست‌وجوی حیات فرازمینی تبدیل شده است، اگرچه که این سیگنال دیگر هرگز شنیده نشد.
اما اکنون، آلبرتو کابالرو، ستاره‌شناس آماتور، پیشنهاد کرده که منبع این پیام مخابره شده احتمالا سیاره‌ای شبیه به زمین است.
کابالرو می‌نویسد: «به دلیل مشکلات بغرنج مرتبط با این موضوع، تلاش‌های کمی برای تعیین محل دقیق سیگنال «واو!» (!Wow) انجام شده است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
«با وجود اینکه این سیگنال، فقط در یکی از دو تغذیه‌کننده آنتن تلسکوپ رادیویی شناسایی شد، داده‌ها [در آن زمان] به‌طوری پردازش شدند که [اکنون] به ما اجازه نمی‌دهند تشخیص دهیم در واقع کدام‌یک از تغذیه‌کننده‌های آنتن، این سیگنال را دریافت کرده‌اند.
کابالرو داده‌های گردآوری‌شده توسط برنامه فضایی گایا سازمان فضایی اروپا را که در سال ۲۰۱۳ برای تهیه نقشه‌ای از یک میلیارد ستاره پرتاب شده بود بررسی کرد، به‌ویژه دو قسمت از آسمان را که این سیگنال می‌توانست از آنجا آمده باشد.
كابالرو با تمركز بر روی ستارگان نوع G و K - كه شباهت بسیاری به خورشيد خودمان دارند - ستاره‌ای به نام 2MASS 19281982-2640123 را در فاصله ۱۸۰۰ سال نوری از زمين شناسایی كرد كه به نظر می‌رسد محتمل‌ترین منبع برای اين سيگنال باشد.
کابالرو می‌نویسد: «این ستاره با وجود این که برای ارسال هر پاسخی به صورت موج رادیویی یا موج نوری، بسیار دور است، می‌تواند یک هدف عالی برای انجام رصدها و جست‌وجوی ردپاهای فناوری (Technosignatur) ازجمله نور مصنوعی یا امواج ماهواره‌ای باشد».
از بین ۶۶ ستاره شناسایی‌شده، دو ستاره دیگر، با دما و روشنایی بسیار شبیه به خورشید ما، نیز با عنوان مواردی که ارزش بررسی دارند مشخص شدند و همچنین ۱۴ ستاره دیگر با دمای احتمالا مشابه اما روشنایی نامشخص. با این حال، کابالرو پیشنهاد می‌کند از آنجایی که همه این ستارگان در یک بخش از آسمان قرار دارند، تمامی این ناحیه، منبع مناسبی برای جست‌وجوی ردپاهای فناوری است و باید مورد کاوش قرار گیرد.
یافته‌های کابالرو در ششم ماه مه در مجله بین‌المللی «آستروبایولوژی» (Astrobiology) منتشر شده است.
© The Independent
